2023
ik zou liever angel heten
‘Ik zou liever Angel heten’ is een theatraal feest waarin personages, teksten, kostuums en situaties elkaar in hoog tempo afwisselen.
Weet je wat ik me altijd al heb afgevraagd?
Welke kleur heeft een kameleon?
Want, een kameleon, die past zijn kleur aan
Aan zijn achtergrond
Maar wat is de eigen kleur van de kameleon?
Zónder achtergrond?
Er is altijd achtergrond.
Een stel komt in hun vakantiehuisje samen met vrienden om levens met elkaar te vergelijken, om daar troost of iets om na te streven uit te halen. Ze wachten nog op Angel. Ondertussen drinken ze. Ze drinken en praten. Menselijkheid, liefdesperikelen en pijnlijke stiltes wisselen elkaar af. Leven ze wel hun ware leven? Of verschuilen ze zich achter de rol die ze nu eenmaal toegewezen hebben gekregen in het leven? Naarmate de avond vordert worden de gesprekken intenser en intiemer; ze zoeken de uitersten van elkaars kwetsbaarheid op en schuwen extreme meningen niet. Ook blijken verhoudingen heel anders te liggen dan op het eerste gezicht lijkt en wordt duidelijk dat iedereen uiteindelijk maar een rol speelt.
Ik word aangesproken,
mensen noemen mij bij mijn naam
die me steeds minder voorkomt als van mij
want
wat is een naam?
Tekst: Jibbe Willems | Concept: Lotte Dunselman | Eindregie: Liliane Brakema | Spel: Lotte Dunselman en Wouter van Oord | Scenografie: Joncquil | Kostuums: Freja Roelofs | Muziek: Julia Dubbelboer | Coaching muziek: Jelle Hoekstra | Techniek: Bas Kasten | Creatief producent: Isil Vos | Zakelijke leiding: Corry Diertens | Publiciteit: Mirte Droogers | Grafische vormgeving: Paulina Matusiak | Beeld: Miek Uittenhout
In coproductie met Schouwburg Ogterop. Met dank aan Kristof Van Boven, Bert Hadders, Marijn van der Jagt en alle medewerkers van de schouwburg.
RECENSIES
Steeds sneller gaan de rolwisselingen, steeds absurder worden de stembuigingen. En dan ruik je het zweet en voel je de angst in deze knap gespeelde carrousel der sociale verwachtingen. (DE VOLKSKRANT ★★★★)
Hier staat meer op het spel dan jarenlange vriendschappen en vastgeroeste relaties. Hier willen twee (‘non-lineaire’) mensen ontsnappen aan opgedrongen rollen in het sociale verkeer. (DE VOLKSKRANT ★★★★)
Langzaam kruipen acteurs Lotte Dunselman en Wouter van Oord met jurken, plaksnorren en sportschoenen in hun dubbelrollen. (DE VOLKSKRANT ★★★★)
Naarmate de avond vordert, stellen de personages zich steeds kwetsbaarder op, en ontpopt het stuk zich tot een ontroerend relatiedrama. (NRC HANDELSBLAD ★★★★)
Uiteindelijk maakt de voorstelling zo tastbaar hoe juist de mensen om wie we het meeste geven ons in een rol gevangen kunnen houden. (NRC HANDELSBLAD ★★★★)
In de groteske spelkeuze van Lotte Dunselman en Wouter van Oord wordt het surrealisme benadrukt, waardoor je wordt uitgenodigd het stuk als een metafoor voor het maatschappelijke debat rond identiteit te zien. (NRC HANDELSBLAD ★★★★)
Steeds sneller wisselen de spelers van personage – waar ze eerst nog de tijd nemen om zich om te kleden, moet in latere scènes een snel gewisseld petje volstaan. Dat levert niet alleen veel hilariteit en een diep respect voor de adembenemende spelvirtuositeit op, maar ook het beeld van een generatie veertigers die de snel veranderende ideeën over identiteit niet meer kunnen bijbenen. (NRC HANDELSBLAD ★★★★)
Uiteindelijk kan de toeschouwer een heel andere, diepere, behoorlijk tragische boodschap halen uit dit razendsnelle en vermakelijke rollenspel. (THEATERKRANT)
Gaandeweg wordt de tekst van Jibbe Willems scherper, valser, tragischer en gemener; maar ook liefdevoller en kwetsbaarder. (THEATERKRANT)
Een bewonderenswaardige tour de force. (THEATERKRANT)
Absurdisme en komische intervallen volgen elkaar op. (MEPPELER COURANT)
Het fascinerende van het stuk van Willems is dat het meer vragen oproept dan klare antwoorden geeft. (MEPPELER COURANT)
AGENDA
maart
april
mei
juni
★ = première
FOTO'S
Foto: Sanne Peper