2022
ik stond in een kutvoorstelling maar mijn haar zat wel heel goed
Een theatertekst van Magne van den Berg voor twee of drie actrices van de kleine zaal die af en toe ook in de grote zaal staan
Ik mag toch ook wel eens wat zeggen
Het zijn toch niet alleen de schrijver, de regisseur, de dramaturg en de zakelijk leider die wat mogen zeggen
De actrices, mogen die niets zeggen?
Ze zijn 42 jaar, actrice en hebben menig theater en schouwburg bespeeld. Die prachtige zalen, de heerlijke achtertonelen, de achteringangen en artiestenfoyers, ze hebben ze allemaal gezien. Nu zitten ze in een wachtkamer, de schrijver zegt kleedkamer, maar dat is ook een soort van wachtkamer natuurlijk, je wacht en je wacht terwijl er op je wordt gewacht.
Ze hebben tekst, zijn geregisseerd, geschminkt en gekapt, dragen een kostuum en willen zich uitspreken. Het theater lijkt daarvoor de perfecte plek. Daar kan en mag immers álles gezegd worden. Het toneel is een vrijplaats om dat te zeggen wat je in het normale leven niet kunt zeggen, dat zegt de regisseur ook. Maar wat hebben ze eigenlijk te zeggen, deze actrices van de kleine zaal die af en toe ook in de grote zaal staan?
‘Ik stond in een kutvoorstelling maar mijn haar zat wel heel goed’ is een ode aan de actrice. Een confronterende en tragikomische voorstelling waarin drie actrices in een scherpe dialoog hun eigen rol bezien. Ze gaan in verzet tegen het systeem waarin ze gevangen zitten. Of waarin ze zichzelf gevangen houden. Lukt het om er aan te ontsnappen? Hun machteloosheid is zowel schrijnend als geestig.
Wanneer kunnen wij gaan slapen
We zijn aan het werk
Kutwerk
Kutwerk maar prachtig werk
Weet je waar ik echt bang voor ben?
Dat ik dit altijd zo moet blijven leven
Tekst: Magne van den Berg | Regie: Lies van de Wiel | EINDREGIE: MARA VAN VLIJMEN EN ALEJANDRA THEUS, MARJOLEIN LEY EN LOTTE DUNSELMAN | Spel: Lotte Dunselman, Marjolein Ley en Alejandra Theus | Dramaturgie: Janine Brogt | Kostuums: Freja Roelofs | Ontwerp: Mats Boswijk | Techniek: Bas Kasten | Productie en nagesprek: Isil Vos | Beeld: Miek Uittenhout
In coproductie met Schouwburg Ogterop. Mede mogelijk gemaakt door het Fonds Podiumkunsten, Provincie Drenthe, Fonds21 en Prins Bernhard Cultuurfonds Drenthe. Met dank aan Loek Buys, Dorien van de Laak en alle medewerkers van Schouwburg Ogterop.
RECENSIES
“In deze hilarische voorstelling vegen drie actrices de vloer aan met de nog altijd ongelijkwaardige rolverdeling in de toneelwereld. Daarbij sparen ze ook zichzelf niet.” (DE VOLKSKRANT ★★★★)
“Scherpe toneeltekst van Magne van den Berg.” (DE VOLKSKRANT ★★★★)
“Drie kranige vrouwen, drie krukjes en drie molenkragen blijken genoeg voor dit krachtige ‘kut’-klassiekertje.” (DE VOLKSKRANT ★★★★)
“De tekst van Magne van den Berg is een taaltsunami van botsende, diepgaande en dan weer clichématige inzichten – in hoeverre is een actrice een individu of maakt ze ook deel uit van ‘het volk’?” (DAGBLAD VAN HET NOORDEN ★★★★)
“Het is een sterk debuut van een nieuwe productiehuis, dankzij formidabel acteerwerk en een scherpe tekst.” (NRC HANDELSBLAD ★★★★)
“Spelers Lotte Dunselman, Marjolein Ley en Alejandra Theus zijn formidabel.” (NRC HANDELSBLAD ★★★★)
“Om terug te komen op de titel: deze voorstelling is beter dan ieder kapsel op de bühne.” (NRC HANDELSBLAD ★★★★)
“In een virtuoze, kronkelende tekst van Magne van den Berg nemen Lotte Dunselberg, Marjolein Ley en Alejandra Theus (onder de vleugels van Productiehuis Mevrouw Ogterop) je mee in de dilemma’s van de hedendaagse actrice.“ (THEATERKRANT)
“Het is een steengoede tekst, steengoed uitgevoerd.” (THEATERKRANT )
FOTO'S
Foto: Sanne Peper